Κανείς μας δεν είναι άγγελος. Αλλά τις κακές πράξεις, από το ψέμα μέχρι το φόνο, πολλές φορές τις κατανοούμε ή και τις συγχωρούμε. Αυτό που η ηθική μας ευαισθησία αρνείται να δικαιολογήσει είναι πράξεις ‘απάνθρωπες’, όπως η σκόπιμη βύθιση ενός σαπιοκάραβου φορτωμένου με πρόσφυγες στη Μεσόγειο, οι γενοκτονίες, η ηδονή τού βασανιστή.
Αυτό το κακό φαντάζει ανεξήγητο, διαστροφικό, ‘διαβολικό’. Εξίσου αμήχανοι μένουμε μπροστά στην ιδέα ότι, τόσο στην καθημερινότητα γύρω μας όσο και στην ανθρώπινη ιστορία γενικά, το κακό κυριαρχεί πάνω στο ‘καλό’, ότι πάντα νικάει και ποτέ δεν νικιέται. Μα αν το ‘κακό’ πάντα νικάει, ο αγώνας για το ‘καλό’ μοιάζει μάταιος.
Η φιλοσοφία είναι εδώ για να ελέγξει τους φόβους μας.

1. Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου

Μήδεια: η τέχνη τού κακού (Ευριπίδης)

2. Πέμπτη 3 Μαρτίου

Το αρνάκι που έγινε σκύλα: η ιστορία τού κακού (Ζ. Ζ. Ρουσσώ)

3. Πέμπτη 10 Μαρτίου

Ούτε άγγελος, ούτε διάβολος: η αρχαιολογία τού κακού (Ι. Καντ)

4. Πέμπτη 17 Μαρτίου

Απέναντι σε αυτό που δεν καταλαβαίνεις: η πολιτική τού κακού (Αδελφοί Κοέν)

5. Πέμπτη 24 Μαρτίου

Το κακό σαν μανιτάρι: η βοτανική τού κακού (Χ. Άρεντ)