Καθηγητής Ιστορίας τής Αρχιτεκτονικής τού Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και επίτιμος διδάκτωρ τού Πανεπιστημίου Freie Universität τού Βερολίνου.
Εργάστηκε στη Διεύθυνση Αναστηλώσεως Αρχαίων Μνημείων τού ΥΠ.ΠΟ. (1976,1978-1983). Υπεύθυνος τού έργου τού Διονυσιακού Θεάτρου (1980-1982), συντάκτης τής εισαγωγικής μελέτης αποκαταστάσεως τού Παρθενώνος, υπεύθυνος τού έργου τού Παρθενώνος στην Επιτροπή Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως (1983-1999).
Έχει μελετήσει πλήθος μνημείων και θέματα αρχιτεκτονικής και ιστορικής τοπογραφίας, όπως την αρχιτεκτονική τής Mέσα Mάνης, αρχαιότητες τής Aμοργού, την ιωνική αθηναϊκή αρχιτεκτονική, την αρχαία ανυψωτική τεχνολογία, αναθηματικά μνημεία κ.ά. Έχει δημοσιεύσει 10 βιβλία και 80 άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά ή συλλογικούς τόμους. Έχει διδάξει σε πανεπιστήμια τού εξωτερικού. Είναι μέλος τού Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου και τής Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως. Έχει τιμηθεί με το Χάλκινο Μετάλλιο τής Ακαδημίας Αθηνών (1989), το Αργυρούν Μετάλλιο τής Academie d’ Architecture Παρισίων (1995), τον Ταξιάρχη τού Φοίνικος τού Ελληνικού Κράτους και το Βραβείο Alexander von Humboldt (2003).