Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου

1. Δεκαετία του ’60: έντονη πολιτικοποίηση με παράλληλη έκρηξη μιας πολιτιστικής ανθοφορίας. -Η πολιτική

συνδεδεμένη με υπαρκτικές προτεραιότητες, όχι ταυτισμένη αποκλειστικά με τον Ιστορικό Υλισμό. -Η τριακονταετία της

Μεταπολίτευσης: το βαναυσότερο έκγονο της δικτατορίας. -Η οικονομική καταστροφή σήμερα, προϊόν α-νοησίας (απώλειας

νοήματος) της ύπαρξης και της συνύπαρξης.

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου

2. Η γενιά του ’30 και το «νόημα» της συνύπαρξης. – Πρώτη ομαδοποιημένη σύγκρουση συνειδητής ελληνικότητας με το

καρτέλ Κοραϊκών-Μαρξιστών. – «Όποιος δεν έχει Θεό, δεν έχει ούτε λαό». – Μεταπρατικές ιδεολογίες, μεταπρατικοί

θεσμοί. -Η «παράδοση» coς πρόταση «νοήματος» κοινωνικής συνοχής. – Γιατί ή περιθωριοποίηση και το ατελέσφορο των

εκπλήξεων της γενιάς του ’30.

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου

3. Το ασύμβατο επαρχιωτικού Ελλαδισμού και κοσμοπολίτικου (οικουμενικού) Ελληνισμού. – Πρόσληψη του μοντέρνου

διεθνικού σε συνθήκες επαρχίας:’H πολυκατοικία, ή τεχνολογία σαν «πολιτισμός», ο ατομοκεντρισμός σαν «πρόοδος», το

Ι.Χ. σαν θωρακισμένο εγώ. -Ο επαρχιωτισμός στην παιδεία, ή ελληνικότητα μειονέκτημα, ο Ελληνισμός χωρίς διεθνή

ρόλο. – Πρωτοπόρα στην αλλοτρίωση ή διασπορά.

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου

4. Το πείραμα του κινήματος «Για μια καινούργια Ελλάδα» (εξωεκκλησιαστικές οργανώσεις – καθηγητής Τσιριντάνης).

Πέμπτη 3 Μαρτίου

5. Γιατί στο κενό ή επανάληψη του ελληνικού «αποφατισμού», της «οντολογίας του προσώπου», τnς «ευχαριστιακής

εκκλησιολογίας». -Ο μεταπρατικός ακαδημαϊσμός, η επαγγελματική ανασφάλεια, η μικροψυχία του επαρχιώτη. -Ο

δάσκαλος, ο παπάς, ο πολιτικός πριν και μετά τη δεκαετία του ’60.

Πέμπτη 10 Μαρτίου

6. Τα προβλήματα πού κληροδοτεί η οντολογία του προσώπου: Ο ιστορικός ή συμβολικός χαρακτήρας της «πτώσης». Ο

οντολογικός ή εικονολογικός χαρακτήρας των «περιγραφών» της μεταθανάτιας ύπαρξης. Ο οντολογικός ή μεταφορικός

χαρακτήρας του κόσμου αγγέλων και δαιμόνων. – Πόση καινούργια εκφραστική επιδέχεται η εκκλησιαστική εμπειρία.

Πέμπτη 17 Μαρτίου

7. Το κενό στη σύνδεση του «νοήματος» της ύπαρξης με την πρακτική του βίου. -Η Τέχνη, αναζήτηση εντυπωσιασμού

(effet) όχι πάλη «νοήματος». -Η έρευνα στην υπηρεσία της παραγωγικότητας, όχι της επιστήμης. – Κοινωνία με χαμένη

την αίσθηση του «ιερού». – Διαζύγιο λατρείας — θεάτρου, μουσικής — λειτουργίας, έκκλησίας-ενορίας. Αυτονόμηση από

την κοινωνία της πολιτικής, της οικονομίας, της οικιστικής.

Πέμπτη 24 Μαρτίου

8. Ιδεολογίες αντί «νοήματος. – Συντηρητικοί — Προοδευτικοί, πεποιθήσεις αντί για πίστη-έμπιστοσύνη, στράτευση από

φόβο ενηλικίωσης. – Νόμος αντί για ήθος. -Η εξέλιξη των «Δαιμονισμένων» μέσα σε έναν αιώνα: Ποιος ο Σταβρόγκιν

σήμερα, ποιος ο Βερχοβένσκι, ποιος ο Σάτοβ. -Ο επικαιρικός συντηρητισμός των εικονο-κλαστών. -Ζηλωτισμός,

φονταμεταλισμός.

Πέμπτη 31 Μαρτίου

9. Ο Μακρυγιάννης διακριτικά στο περιθώριο. – Είμαστε στο εγώ, όχι στο εμεις. Στο κράτος, όχι στην πατρίδα. – Το

καινούργιο «νόημα» της συνύπαρξης: η σύμβαση. – Τι θα βάλουμε στη θέση του πατριωτισμού, των σχέσεων κοινωνίας,

των «ηρώων» προτύπων της ανιδιοτέλειας. -Η απειλή του ανίκανου να ερωτευθεί ανθρώπου.

Πέμπτη 7 Απριλίου

10. Ελεύθερη συζήτηση.